Χάμπα, Αλόις

(Haba, Βιζοβίτσε, Μοραβία 1893 – Πράγα 1973). Τσέχος συνθέτης και θεωρητικός της μουσικής. Αφοσιώθηκε στη μελέτη των τετάρτων και των έκτων του τόνου και επεξεργάστηκε δική του θεωρία, την οποία συνόψισε σε μια μελέτη που δημοσίευσε το 1927, ιδρύοντας συγχρόνως στην Πράγα ένα μουσικό ινστιτούτο ειδικά για τέτοιους πειραματισμούς. Η μουσική του X. φέρει τη σφραγίδα διαφόρων επιδράσεων, από τον Σένμπεργκ έως τους δυο μουσικούς, των οποίων ήταν μαθητής: του Φραντς Σρέκερ και του Βίτεσλαβ Νόβακ, στα έργα των οποίων συγκλίνουν ρομαντικές τάσεις, λαϊκά μοτίβα και τρόποι, καθώς και εμπρεσιονιστικές επιδράσεις και της κλασικής πολυφωνίας. Συνέθεσε, μεταξύ άλλων, τα μελοδράματα: Η μητέρα (1931), Η νέα γη (1935) και Καντάτα για την ειρήνη (1949).